βάνει το κυάλι και τηρά και το Μωριά αγναντεύει
βλέπει της Κόρθος τα βουνά, καρσί με της Βυτίνας
βλέπει την Αλωνίσταινα, βλέπει τα Πέντ' Αλώνια
βλέπει και τ' Αρκουδόρεμα, το δόλιο Λιμποβίσι
βλέπει της Πιάνας τα βουνά, τα κλέφτικα λημέρια...
***
Σημείωση: Ήταν πολύ συγκινητικό το γεγονός, ότι ένας φίλος ιστολόγος από απέναντι, ο Βυτιναίος, διαβάζοντας την προηγούμενη ανάρτησή μας, μού επισήμανε αυτό το δημοτικό τραγούδι, το οποίο με ακριβή τρόπο σχολιάζει τις προηγούμενες φωτογραφίες μου από τον Άη Γιώργη των Φιλικών εδώ στη Ζάκυνθο. Σήμερα δημοσιεύουμε δυο ακόμη φωτογραφίες από τον Άη Γιώργη, αλλά και το ζωγραφικό πίνακα του Δ. Τσόκου με τη μύηση του Κολοκοτρώνη από τον Άνθιμο Αργυρόπουλο στο παραπάνω εκκλησάκι (έργο 1849, Εθνικό Ιστορικό Μουσείο).
Η ανάρτηση αφιερώνεται στο μακαρίτη παππού μου Ιωάννη Παπαντώνη, που καταγόταν από το Αρκουδόρεμα, στη μητέρα μου Φωτεινή και στον καλό φίλο Βυτιναίο.
3 σχόλια:
Αν δεν κάνω λάθος, ο Αϊ-Γιώργης των Φιλικών ήταν το πρώτο μνημείο που αναστήλώθηκε μετά το 1953, έτσι δεν είναι;
Με αφορμή και την προηγούμενη διαφωνία μας, τι θα έλεγες να μας χαρίσεις εικόνες από τα αναστηλωτικά έργα στα μνημεία του νησιού σας;
Πιστεύω ότι θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον και θα δημιουργήσει καλύτερο κλίμα αισιοδοξίας.
Ευχαριστώ πολύ φίλε Πορφύρη για τα καλά λόγια και την αφιέρωση.
Είσαι μόνο 14 ετών; Το ιστολόγιό σου δείχνει άνθρωπο ώριμο. Εύγε!
Εμείς εδώ "απέναντι" υποφέρουμε από τους ίδιους σεισμούς με εσάς και τα μνημεία μας έχουν υποφέρει αρκετά.
Ο καλός μας γέρων Γερμανός είναι πνευματική μορφή από τις λίγες, με τεράστιο και αφανές έργο, αλλά έχει θέσει την κατάσταση των εκκλησιαστικών μνημείων μάλλον σε δεύτερη μοίρα, προτάσσοντας τα πνευματικά.
Η ισορροπία στη φροντίδα των υλικών και των πνευματικών νομίζω είναι η καλύτερη.
Σήμερα ξεκίνησα το διαδικτυακό μου ταξίδι. Οπωσδήποτε θα πιάσω λιμάνι και στην αγαπημένη Ζακυνθο.
Δημοσίευση σχολίου